6 Ποιήματα — Paul Celan

(Ο Τσελάν απαγγέλλει το «Μέτρα μου τ’ αμύγδαλα»)

 Φωτεινές μπάρες, το πηγαδάκι τους, στις κυκλοφοριακές νησίδες, με τις εν τέλει απολυθείσες εραλδικές απολαύσεις, / νοήματα καβάλα στα διαλυμένα πεζοδρόμια, / ο νεοσσό-χρονος, κλο-κλο-κλο, για να βρει την υγειά του, γλιστράει στο νεύρο-Κράκεν, / ένας αναρροφητικός βραχίονας αρπάζει, μέσ’ απ’ την τσάντα τη φτιαγμένη από ίνες τύπου γιούτα, τα εις τας συνεδριάσεις τής Κεντρικής Αρχιδεπιτροπής αποφασισθέντα ψηφίσματα-Βόλων, / άνω-κάτω στον οχετό παροχέτευσης κόπρου κυκλοφορεί τ’ αυταπόδεικτο.

Leuchtstäbe [8/9/1968] Schneepart V.6

 Φύλλο άδεντρο για τον Μπέρτολτ Μπρεχτ: / Τι χρόνια είν’ τούτα που κοντεύει να γίνει έγκλημα μια κουβέντα που ’τυχε να ξαναπεί τόσ’ απ’ όσα έχουν ήδη ειπωθεί;

Ein Blatt [7/1968] Schneepart IV.3

Πηγάδια σκαμμένα στον αέρα: Κάποιος, στο καπηλειό, θα παίζει βιόλα στον κατήφορο τής μέρας / Κάποιος θα στέκεται με το κεφάλι πάνω στη λέξη «Αρκετά» / Κάποιου σταυρωτά τα πόδια απ’ το κατώφλι θα κρέμονται δίπλα στο μαγκάνι.
Τούτος ο χρόνος, / χωρίς βιάση να περάσει, / ξανά στα μούτρα μάς πετά Δεκέμβρη και Νοέμβρη, / ξεσκάβει τις πληγές του, για να χωρέσ’ εσένα, φρεσκοσκαμμένο ταφοπήγαδο, / δωδεκάστομο.

Brunnengräber [25/12/1967] Schneepart I.4

Η Αιωνιότης παραμένει εντός ορίων: αλαφρά, στις τεράστιές της πλοκάμους μέτρησης, με περίσκεψη στριφογυρίζει το — ακτινογραφημένο με τη χρήση νυχιών χεριών — μπιζέλι τού σακχάρου τού αίματος.

Die Ewigkeit [18/10/1968] Schneepart V.18

Μπρος για το νησί, μαζί με τους πεθαμένους στο νερό, / με τις πιρόγες δασοπαντρεμένοι, / με τα χέρια να τα παραμονεύουν οι ουρανοί, /  κρόνια δακτυλιωμένες οι ψυχές τους:
έτσι οι ελεύθεροι, οι ξένοι τραβάν κουπί, / οι μάστορες τού πάγου και τής πέτρας: / με το κουδούνισμα των σημαδούρων όταν τις καταπίνει το νερό, / με τα γαβγίσματα τού ωκεανού που παίρνει τού καρχαρία το γαλάζιο. Κουπί, κουπί, τραβάν κουπί — εσείς, τα πτώματα που κολυμπάτε, δείξτε μας τον δρόμο! / Βάλτε κι αυτό, κι εμάς, στον κιούρτο! / Κι αύριο θα ξεραθεί η θάλασσά μας!

Inselhin [6/1954] Von Schwelle zu Schwelle

Μέτρα μου τ’ αμύγδαλα, / μέτρα ό,τι πίκρισε κι ό,τι σ’ άφησ’ άγρυπνο, / και μέτρα με μαζί:
Έψαξα το μάτι σου όταν τ’ άνοιξες και δεν σε πρόσεξε κανείς, / έγνεσα τη μυστική κλωστή / απ’ όπου γλίστρησ’ η δροσιά, που ’χες στον νου, / μες το κανάτι που φύλαγ’ ένας λόγος που ’χασε τον δρόμο του για κάποιου την καρδιά.
Πρωτοκληρονόμησες εκεί τ’ όνομα που ’ταν το δικό σου, / με βήμα βέβαιο διάβηκες τού εαυτού σου το κατώφλι, / ανεμπόδιστα πηγαινοέρχονταν στο καμπαναριό τής σιωπής σου τα σφυριά, / ό,τι κρυφάκουγε σε σκούντηξε, / ό,τι νεκρό και σένα σφίγγει στην αγκάλη του, / κι οι τρεις σας διαβήκατε τη νύχτα.
Πίκρανέ με. / Μέτρα με με τ’ αμύγδαλα μαζί.

Zähle die Mandeln [1954] Mohn und Gedächtnis

---

Leuchtstäbe, deren Gespräch, auf Verkehrsinseln, mit endlich beurlaubten Wappen-Genüssen, / Bedeutungen grätschen im aufgerissenen Pflaster, / das Küken Zeit, putt, putt, putt, schlüpft in den Kraken-Nerv, zur Behandlung, / ein Saugarm holt sich den Jutesack voller Beschlußmurmeln[1] aus dem Klöten-ZK,[2] / die Düngerrinne herauf und herunter kommt Evidenz.

Leuchtstäbe [8/9/1968] Schneepart V.6

[1] [murmeln: «βόλοι» (το παιχνίδι), αλλά και «μουρμουρητά» (εναλλακτικά «ψηφίσματα-Μώμων» κατά το «ψηφίσματα-Νόμων»· πιο κοντά στο νόημα θα ήταν ίσως το «ψηφίσματα-μουρμούρες»]
[2] [Klöten-ZK: το «Klöten-» εμφανίζεται σε ορισμένες εκδοχές τού ποιήματος (εναλλακτικά «Κεντρικής Επιτροπής Όρχεων»)]

Ein Blatt, baumlos, für Bertolt Brecht: / Was sind das für Zeiten, wo ein Gespräch beinah ein Verbrechen ist, weil es soviel Gesagtes mit einschließt?

Ein Blatt [7/1968] Schneepart IV.3

Brunnengräber[1] im Wind: es wird einer die Bratsche spielen, tagabwärts, im Krug, / es wird einer kopfstehn im Wort Genug,[2] / es wird einer kreuzbeinig hängen im Tor, bei der Winde.[3]
Dies Jahr / rauscht nicht hinüber, / es stürzt den Dezember zurück, den November, / es gräbt seine Wunden um, / es öffnet sich dir, junger Gräber- brunnen, / Zwölfmund.

Brunnengräber [25/12/1967] Schneepart I.4

[1] [Brunnengräber μπορεί να αποδοθεί ως «ταφοπήγαδα» (δηλ. πηγάδια στον άερα) ή ως «σκάφτης πηγαδιών» (επομένως εναλλακτικά: «Για σένα που σκάβεις πηγάδια στον αέρα»]
[2] [«Όποιος περπατάει με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω, κυρίες και κύριοι, βλέπει από κάτω τον ουρανό σαν να ’ταν άβυσσος», Μεσημβρινός] [Εναλλακτικά: «[όταν δοθεί]/ [με] το σύνθημα «Αρκετά»»]
[3] [Winde: βαρούλκο, τροχαλία αλλά και αναρριχητικό φυτό]

Die Ewigkeit hält sich in Grenzen: leicht, in ihren gewaltigen Meß-Tentakeln, bedachtsam, rotiert die von Finger- nägeln durchleuchtbare Blutzucker-Erbse.

Die Ewigkeit [18/10/1968] Schneepart V.18

Inselhin, neben den Toten, / dem Ein baum waldher vermählt, / von Himmeln umgeiert[1] die Arme, / die Seelen saturnisch beringt[2]:
so rudern die Fremden und freien, / die Meister vom Eis und vom Stein : / umläutet von sinkenden Bojen, / umbellt von der haiblauen See.
Sie rudern, sie rudern, sie rudern – : / Ihr Toten, ihr Schwimmer, voraus! / Umgittert auch dies von der Reuse! / Und Morgen verdampft unser Meer!

Inselhin [6/1954] Von Schwelle zu Schwelle

[1] [umgeiert: νεολογισμός· εναλλακτικά «με τα χέρια που τα οσφραίνονται οι ουρανοί»· στα αγγλικά η λέξη έχει αποδοθεί με το νεολογισμό «to vulture» ώστε να εκφραστεί η κίνηση λ.χ. τής ύαινας ή τού όρνιου σε σχέση με τη λεία τους]

[2] [saturnisch beringt: κρόνια δακτυλιωμένες· η εικόνα έχει να κάνει με τους δακτύλιους δέντρων]

Zähle die Mandeln, / zähle, was bitter war und dich wachhielt, / zähl mich dazu:
Ich suchte dein Aug, als du’s aufschlugst und niemand dich ansah, / ich spann jenen heimlichen Faden, / an dem der Tau, den du dachtest, / hinunterglitt zu den Krügen, / die ein Spruch, der zu niemandes Herz fand, behütet.
Dort erst tratest du ganz in den Namen, der dein ist, / schrittest du sicheren Fußes zu dir, / schwangen die Hämmer frei im Glockenstuhl deines Schweigens, / stieß das Erlauschte zu dir, / legte das Tote den Arm auch um dich, / und ihr ginget selbdritt[1] durch den Abend.
Mache mich bitter. / Zähle mich zu den Mandeln.

Zähle die Mandeln, [1954] Mohn und Gedächtnis

[1] [«Anna selbdritt»: μοτίβο απεικόνισης τού θείου βρέφους με την παρθένο και την Αγία Άννα]

 

Τέσσερα Ποιήματα — William Empson

 

Σημείωμα για την τοπική χλωρίδα [Note on local flora (1930)]

Δέντρο που ευδοκιμεί στο Τουρκεστάν — ή πιο βαθιά ίσως στην Ανατολή, εκεί που φυτρώνει και το Δέντρο τής Ζωής — και που τα σκληρά, τα παγωμένα του τα κουκουνάρια δεν τα φροντίζει ο καιρός και δεν αφήνουν τη μάνα τους παρά για κάποιο καλό σκοπό· γι’ αυτό ωριμάζουν κι ανοίγουν όταν το δάσος το τρώει η πυρκαγιά·  κι άρα περιμένουν να γεννηθούν με τον τρόπο που μια φορά κι έναν καιρό γεννήθηκε κι ο Βάκχος· ν’ αντικρίσουν, πιο απλά, την εικόν’ αυτή τού τέλους των καιρών. (Ήξερα από μικρός ότι ο Φοίνιξ είναι λαχανικό). Με τον τρόπο, λοιπόν, που η Σεμέλη πεθύμησε το θεό της επιθυμεί και το δέντρο στον Βοτανικό τού Κιου την Κόκκινη Αυγή.

Χαμένα Ραντεβού [Missing Dates (1937)]

Αγάλι το φαρμάκι χορταίνει το κυκλοφορικό. / Δεν είν’ ο πόνος· ούτε το στραπάτσο που εξοντώνει. / Τ’ αποκαΐδι ’μένει, τ’ αποκαΐδι ’μένει και σκοτώνει.

Δεν είν’ το σύστημα που ακολουθείς· ούτ’ ο ταχύς σου ο νους που δεν αλέθεις / απ’ τη ζωή σ’ ούτε μια αλεσιά τής προκοπής. / Αγάλι το φαρμάκι χορταίνει το κυκλοφορικό.

Άδειασαν αίμα κουταβιού σε γέρο σκύλο· / το τραβατζάρισμα βγαίνει λειψό: ζωή για ένα μήνα. / Αγάλι το φαρμάκι χορταίνει το κυκλοφορικό.

Δεν είν’ η γόνιμη γη που υποχωρεί· / την κατατρών οι τόνοι τής σκουριάς τη γη· / και τα προγονικά μνημεία. / Αγάλι το φαρμάκι χορταίνει το κυκλοφορικό.

Χωρίς φωτιά τομάρι γίνεσαι που αλαλάζει. / Όλος φωτιά πεθαίνεις. Απ’ τις μικρές φωτιές / τ’ αποκαΐδι ’μένει, τ’ αποκαΐδι ’μένει και σκοτώνει.

Ειν’ οι στίχοι που παράπεσαν, οι αρρώστιες / απ’ τα χαμένα ραντεβού, που βαλαντώνουν την καρδιά. / Αγάλι το φαρμάκι χορταίνει το κυκλοφορικό. / Τ’ αποκαΐδι ’μένει, τ’ αποκαΐδι ’μένει και σκοτώνει.

Αφιέρωμα στο Βρετανικό Μουσείο (Τανγκαρόα) [Homage to the British Museum (1932-Tangaroa)]

Στον εθνολογικό τομέα τού μουσείου υπάρχει ένας κούφιος Υπέρτατος Θεός σε σχήμα Φρύνου, που έχει για πρόσωπο μια κενή ασπίδα και την κοιλιά του άδεια για να χωρέσει ως ένθεμα το Πάνθεον, μέσω οπής που εντοπίζεται στην έδρα. Πάνω στον ομφαλό, στα διακοσμητικά στοιχεία που αποδίδουν με τρόπο μανιερίστικο τα αισθητήρια, κολλάνε κάτι ψειρίτσες, κουκλάκια, ντόπιοι θεοί· το λείο ξύλ’ αναρριγεί μ’ όλα τα Σύμβολα τής Πίστεως.

Προσερχόμενοι στο μουσείο, ας αφομοιώσουμε τις κουλτούρες των εθνών αποσυνθέτοντας στο διαβρωτικό τής κρίσης μας τους κώδικές τους. Στην συνέχεια, κατειλημμένοι από ένα αίσθημα απόφραξης και μετεωρισμού, ίσως, ορθότερα, φυσιολογικής αναστολής — δείτε και τους επισκέπτες που ζητούν διαρκώς να μάθουν πού βρίσκονται οι έξοδοι — ας σταθούμε εδώ, συνειδητοποιώντας ότι διέξοδος καμία δεν υπάρχει. Ας αποδεχτούμε στωικά ότι το να είσαι το Παν δεν είναι, στο κάτω-κάτω τής Γραφής, και το απόλυτο το τίποτα. Δεν αντιλέγω: θα μπορούσαμε να παράσχουμε στον εαυτό μας και το ευεργέτημα τής αμφιβολίας· εν τω μεταξύ ας προσφέρουμε μια πρέζα σκόνης σε τούτον τον Θεό αναγνωρίζοντας την Βασιλεία του επί τού όλου Κτίσματος τού μουσείου.

Άγνοια θανάτου (Καβαφικό) [Ignorance of Death (1940)]

… Υπάρχει επιπλέον και ένας τρόπον τινά «εξανθρωπιστικός» έρως τού θανάτου, μέσω τού οποίου ακόμη και η ζωγραφική ή η μουσική υποδεικνύουν ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα που αξίζει κανείς ν’ αγαπά. Βουδιστές και Χριστιανοί κατέληξαν, μάλιστα, σε συμφωνία επ’ αυτού,

κάνοντας τον θάνατο το ιδανικό θεμέλιο για τα διαφορετικά τους ιδεώδη. Από την άλλη πλευρά, οι Κομμουνιστές αποδοκιμάζουν κατά κανόνα τον θάνατο, εκτός και εάν εξυπηρετεί κάποιο πρακτικό σκοπό. Από έγκυρες πηγές πληροφορούμαι ότι, στις χώρες τους,

δεν θεωρούνται πλέον κοινωνικά επικίνδυνοι οι νεκρόφιλοι και δεν καταγγέλλονται επομένως στις αρχές υποθέσεις που αφορούν εκταφές και βιασμούς σορών. Οι φροϊδιανοί αντιμετωπίζουν μεν την επιθυμία τού θανάτου ως κάτι το εδραίο, αλλά προσέτι υποστηρίζουν ότι η «αλαλαγή τής ζωής» απορρέει από τον «Έρωτα», τον ανταγωνιστή της.

Αποφεύγουν ωστόσο να αποφανθούν επί τού ζητήματος εάν είναι προτιμότερο να αλαλάζει κανείς πολύ, λίγο ή και καθόλου. Οι αισιόδοξοι ελευθερόφρονες αντιμετωπίζουν τον θάνατο σαν να ήταν η κορνίζα ενός πίνακα ο οποίος βελτιώνεται με το πέρασμα τού χρόνου.

Στην απουσία ακριβώς άμεσης ή κληρονομικά μεταδιδόμενης γνώσης τού θανάτου πρέπει να αποδοθεί και το γεγονός τής μετατροπής του σε σκανδάλη τού βαρύτερου πυροβόλου που διέθεσε ποτέ ο άνθρωπος των γραμμάτων, πράγμα για το οποίο θα μπορούσε βέβαια να θεωρηθεί και ως συνώνυμο τής αγνώστου ονόματος Θεότητος: τής Ησυχίας.

Αν, Θεός φυλάξοι, αποφασίσει ο δείνα να θυσιαστεί για κάτι Άλλο εκτός απ’ τον εαυτό του, κι ’ναι έτοιμος ν’ αντικρίσει τον θάνατο γι’ αυτόν τον λόγο κι όχι για τον ίδιον, τούτο για τον εν λόγω μόνον μάς λέει κάτι.

Πέραν αυτών δεν θα μπορούσα να προσθέσω τίποτ’ άλλο. Γνώμη μου, ωστόσο, ότι, όσο σημαντικό κι αν είναι το ζήτημα ετούτο, κι όσο πρέπον και για τις πιο καθωσπρέπει συναναστροφές, οι περισσότεροί μας πρέπει να προετοιμάζονται να τον προϋπαντήσουν άνευ προκατειλημμένων ιδεών …

Μετάφραση: waltendegewalt

 

Kn-itus cacaturitus–Λεωνίδας ο Ταραντίνος

Όχ’ εδώ, στρατοκόπε που διψάς· μη σκύβεις για να πιεις· ζέσταν’ ο ήλιος και τα γίδια μαγάρισαν την όχτη· ’σα πέρ’ ανέβα στο βουνό ’που παίζουν οι δαμάλες· κει ’π’ τού τσομπάν’ το πεύκο το ψηλό ’ποδιώχνει το λιοπύρι· θα βρεις νερό εκεί πιο κρούσταλλο κι’ απ’ το θράκικο το χιόνι· από πηγούλ’ αφριστή, στο φαλακρό το βράχο να κυλάει.

μὴ σὺ γ᾽ ἐπ᾽ οἰονόμοιο περίπλεον ἰλύος ὧδε
τοῦτο χαραδραίης θερμόν, ὁδῖτα, πίῃς:
ἀλλὰ μολὼν μάλα τυτθὸν ὑπὲρ δαμαλήβοτον ἄκραν
ταύταν, πὰρ κείνᾳ ποιμενίᾳ πίτυϊ
εὑρήσεις κελαρύζον ἐϋκρήνου διὰ πέτρης
νᾶμα, Βορειαίης ψυχρότερον νιφάδος.

Επίγραμμα–Λεωνίδας ο Ταραντίνος (3ος αιώνας π.Χ)
Προφητικό, διδαχτικό και επίκαιρο [είθε να είχε μελοποιηθεί από την κ. Βουφίλιου!]

 

Για τον κ. Θ. Αλεξίου στην επονομαζόμενη «Κατιούσα»

Το επίμαχο απόσπασμα (και να ήταν μόνο ένα):

«Έτσι μεγάλες συνδικαλιστικές ενώσεις της Γαλλικής εργατικής τάξης που όλα αυτά τα χρόνια σήκωσαν το βάρος, ως ανάχωμα στην επέλαση του κεφαλαίου, δίνοντας κοινωνικό και πολιτικό χρόνο σε μεγάλο μέρος των κοινωνικών στρωμάτων που σήμερα κινητοποιούνται με τα Κίτρινα Γιλέκα, χαρακτηρίζονται ως ενσωματωμένες και συστημικές.»

Τι συμβαίνει όμως αν, εμπράκτως, οι εν λόγω οργανώσεις αποδεικνύονται να είναι ενσωματωμένες και συστημικές [όπως εξάλλου αποδείχθηκαν να είναι και οι αυτοαποκαλούμενες ταξικά-συνεπείς-δυνάμεις τού «Κ»«Κ»Ε];

Ο κ. Αλεξίου έχει να μας πει κάτι γι’ αυτό ή γι’ αυτό; Ή, μήπως, θεωρεί ότι αρκεί να κάνει την ταύτιση, μέσω γειτνίασης, «Στρασερικών»[!] και Μεταδομιστών, προκειμένου να αποκρύψει τις εξόφθαλμες δοκούς που κοσμούν τους δικούς του οφθαλμούς; — Να θυμίσω εδώ στον κ. Αλεξίου το τέλος τής ταινίας «Ο Κομφορμιστής», όπου βλέπουμε τον εγκληματία φασίστα Κλέριτσι να αποκαλεί αδίκως τον Λίνο: «φασίστα-ομοφυλόφιλο, δολοφόνο τού Κουάντρι». Θα ήθελε ο κ. Αλεξίου να προσθέσει κάτι επ’ αυτού;

Κατιούσα: Βολή για μας τους Βολεμένους

Ή, αν προτιμά, επ’ αυτού;

«Τι κι αν τα γιλέκα στο σημερινό Παρίσι μάλλον οφείλονται σε μια μαύρη επιχείρηση της γαλλικής Ακροδεξιάς και των διεθνών νονών των social media;» [«Η Πτωχή Μανόν», Παύλος (όχι Μάκης) Παπαδόπουλος, στην κομμουνιστική «Καθημερινή»]

 

Μακρόν: Καριέρα=Χολέρα [2017]

 

κ. Ακριβοπούλου: [Αισθάνεστε ως κεκλημένος Απόστολος;]

Μακρόν: Ναι, έτσι το νιώθω. Δεν είμαι στην πολιτική για να κάνω καριέρα. Εξάλλου, ποτέ στην ζωή μου δεν επιδίωξα να κάνω καριέρα. Ναι, προσπάθησα να πραγματοποιήσω κάποιους στόχους, προσπάθησα να μάθω, να καταλάβω, να πετύχω ορισμένα πράγματα, έδωσα αγώνες. Αλλά ποτέ δεν ένιωσα ότι έτσι έκανα καριέρα. Αφότου επέστρεψα στο πεδίο τής πολιτικής, την εμπειρία αυτή τη ζω, όντως, ως αποστολή.

κ. Ακριβοπούλου: [Υπάρχει, δηλαδή, και μια πνευματική διάσταση [στην αποστολή σας];]

Μακρόν: Υπάρχει πράγματι μια τέτοια διάσταση. Εν πάση περιπτώσει, έχω την πεποίθηση ότι υφίσταται κάποια μορφή υπερβατικότητας, ναι, κάτι δηλ. που μας ξεπερνά, κάτι που προηγείται από εμάς και το οποίο παραμένει και μετά την παρέλευσή μας.

(Συνολικά Εισοδήματα από την υπερδεκαετή τραπεζική του καριέρα: με μηνιαίους μισθούς μεταξύ 23.000 και 105.000 ευρώ)

(Περιουσιακή Κατάσταση τού πρώην τραπεζίτη (το 2017))

[Στρατευμένη Τέχνη]

 100 χρόνια «Κ»ΚΕ: «Υπερβατικότης -5953€»

 

 

Ribelli=Spazzatura

«I ribelli fanno vomitare» (I cannibali, L. Caviani [1970])

Αίμων (στον Κρέοντα): Είμαι τρελός, αναρχικός, εκκεντρικός, εξεγερμένος, παραβατικός, αντικοινωνικός, εγκληματίας, άθεος, πούστης.
Κρέων: Πω πω, παιδί μου! Κατάντησες διανοούμενος!

 

Για τις εξαγγελίες Μακρόν

Mikron Kaput

Όσον αφορά τις εξαγγελίες τού Προέδρου τής Γαλλίας: (a) η απαλλαγή των υπερωριών από ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, πέρα από το ότι είχε ήδη προβλεφθεί για τον προϋπολογισμό τού ’19, ήταν παλιό μέτρο τού Σαρκοζί που κατήργησε ο Ολάντ. Δεν είναι σαφές εάν ο Μικρόν υποσχέθηκε την πλήρη απαλλαγή των υπερωριών από κάθε φορολογία. Ωστόσο, πέρα από τις ζημιές στα ασφαλιστικά ταμεία, το μέτρο είχε στην πράξη αποδειχθεί «αντι-αναδιανεμητικό».
(b) Σύμφωνα με υπουργική πηγή, η [υποτιθέμενη] αύξηση τού κατώτατου μισθού «χωρίς επιβάρυνση των εργοδοτών» θα γίνει «μέσω προσαύξησης τού επιδόματος απασχόλησης» (prime d’activité). Επομένως, δεν πρόκειται για γενική αύξηση τού κατώτατου μισθού. Το συγκεκριμένο επίδομα, πέρα από το ότι προϋποθέτει 5ετή διαμονή στη Γαλλία, αφορά ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων και αρχικώς είχε νομοθετηθεί ως κίνητρο προκειμένου οι άνεργοι να προτιμούν θέσεις εργασίες με μισθούς μικρότερους από το επίδομα ανεργίας που δικαιούντο. Να προσθέσω ότι η αύξηση τού επιδόματος εντός τής προεδρικής πενταετίας ήταν μέρος τού προγράμματος με το οποίο εκλέχτηκε.

---

Ενημέρωση: Από το Προεδρικό Μέγαρο επιβεβαιώθηκε ότι η «αύξηση» κατά 100 ευρώ περιλαμβάνει τις αυξήσεις τού επιδόματος απασχόλησης που έχουν ήδη προβλεφθεί και οι οποίες θα κατανέμονταν χρονικά ως εξής: 30 ευρώ τον Απρίλιο τού ’19, 20 τον Οκτώβριο τού ’20 και άλλα 20 τον Οκτώβριο τού ’21 (30+20+20=70). Στα 70 ευρώ «αύξησης» τού επιδόματος ο Μικρόν φαίνεται να «προσθέτει» και τη νομικά προβλεπόμενη αυτόματη αύξηση τού κατώτατου μισθού κατά 20 ευρώ από 1ης Ιανουαρίου [70+20=90]. — Πού είναι το δεκάευρο, ρε! [Κατρουγκάλειες Φάσεις]

Contacté par franceinfo, l'Elysée a confirmé que ces 100 euros d'augmentation comprenaient les hausses déjà prévues de la prime d'activité (30 euros en avril 2019, 20 euros en octobre 2020 et 20 euros en octobre 2021).https://t.co/2S8nSIW5oW via @franceinfo

— Margaux Duguet (@MargauxDuguet) December 10, 2018

Επιπλέον, το επίδομα δεν θεωρείται μισθός και δεν λαμβάνεται υπόψη στον μελλοντικό υπολογισμό τής σύνταξης. (Στην πραγματικότητα, για το υπόλοιπο τής πενταετίας, ενώ η αρχικώς προβλεφθείσα αύξηση τού επιδόματος θα συνεπαγόταν ολική αύξηση τού εισοδήματος των δικαιούχων κατά 1.520€, τώρα το συνολικό τους εισόδημα θα αυξηθεί κατά  4.100€ (δηλ. το χρηματικό όφελος ισούται πλέον με 65 ευρώ μηνιαίως. Αυτή είναι τελικά η αύξηση που τους υποσχέθηκε !!!!!)).

[0:31, Ο Χάρπο στον ρόλο τού Μικρόν]

Ο Μικρόν τούς εμπαίζει κατάμουτρα και δεν θα έχει καλά ξεμπερδέματα.

---

Eric Hazan: Δεν γνωρίζω ιστορικό προηγούμενο εξέγερσης που να έλαβε χώρα στη Λεωφόρο Φος ή στη Λεωφόρο ντε Φριντλάντ. Το Μάη τού ’68, με την εξαίρεση τής απόπειρας πυρπόλησης τού Χρηματιστηρίου που δεν έλαβε έκταση, τίποτε δεν έγινε στη Δυτική Όχθη. Στην Κομμούνα, οι συνοικίες τής μεγαλοαστικής τάξης ανακαταλήφθηκαν γρήγορα στη διάρκεια τής Εβδομάδας τού Αίματος, ενώ οι μάχες έλαβαν χώρα κυρίως στις εργατικές συνοικίες, παρά την ύπαρξη τού μεγάλου οδοφράγματος στην Πλας ντε λα Κονκόρντ. Η παριζιάνικη γεωγραφία τής τρέχουσας εξέγερσης είναι άνευ ιστορικού προηγουμένου (7 Δεκ.).

 

Συλλογική Λαϊκή Αυτοάμυνα (έναντι τής κ. Λιάνας Κανέλη)

Εδώ βλέπουμε ένα κίτρινο γιλέκο να αρπάζει εκτοξευτήρα δακρυγόνου [0:41] από ομόσταβλο και ομοϊδεάτη τής κ. Κανέλη προκειμένου να κάνει χριστουγεννιάτικο «μποναμά» στις δυνάμεις τής Τάξεως [ή στα «Παιδιά τού Λαού», αν έτσι προτιμάτε] (Saint-Brieuc / Langueux, 8 Δεκ.). Γαλλιστί, «όταν ο ποτιστής ποτίζεται».

---

100 χρόνια «Κ»ΚΕ: Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία! (και να μας τη δώσεις, μην ξεχάσεις, μετά).
100 χρόνια «Κ»ΚΕ: Κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός για τα κοινωνικοποιημένα μας οβελιστήρια.
100 χρόνια «Κ»ΚΕ: Λαϊκή Συμμαχία, ο Μηλιός στην εξουσία.
100 χρόνια «Κ»ΚΕ: Η ΔΕΑ θα μετακομίσει στο «Κ»ΚΕ; Ιδού η απορία!

 

Σημείωμα προς τους διασπορείς ψευδών μεταφράσεων/ερμηνειών τής «Κατιούσας»

«Από τα κίτρινα γιλέκα ενάντια στον πληθωρισμό/στο κόκκινο λάβαρο για την επανάσταση»

Αν και αποφεύγω να παραπέμπω σε ακροδεξιά αντιδραστικά σάιτ  τα οποία συνδέονται με τη γνωστή, οικονομικά κλυδωνιζόμενη Λέσχη παρανάγνωσης και παρερμηνείας  τής μαρξιστικής γραμματείας, που, όλως τυχαίως, αυτοαποκαλείται  «Κ»ΚΕ, κάνω εδώ μια εξαίρεση για να αναφέρω ότι, παρά τα όσα υποστηρίζει ο συντάκτης τού επίμαχου σημειώματος τής Βρωμούσας,  η φράση που χρησιμοποιούν οι νεολαίοι στο πλακάτ (είτε διαβαστεί στα γαλλικά είτε στα ελληνικά) δεν υπαινίσσεται καμία αντίθεση  ανάμεσα στα δύο σκέλη τού συνθήματος ή ανάμεσα στους υποτιθέμενα διακριτούς φορείς των αιτημάτων που αποτυπώνονται στο σύνθημα. Η φράση και στις δυο γλώσσες δηλώνει την (οργανική) μετάβαση από το ένα σκέλος στο άλλο και χρησιμοποιείται για να εκφράσει αφενός την περιγραφική εκτίμηση, από τους ίδιους τους νεολαίους, τής παρούσας φάσης τού κινήματος[1]  και αφετέρου τον προσανατολισμό που οφείλει, σύμφωνα με πάντα τους ίδιους, να λάβει, από εδώ και πέρα, το κίνημα. Το ζεύγος «ενάντια/υπέρ» υποδηλώνει απλώς έναν διττό στόχο: και ενάντια στον πληθωρισμό [αγοραστική δύναμη] και υπέρ τής επανάστασης.

[1] Ειδικότερα το αίτημα τής  «προσαρμογής μισθών και συντάξεων στον πληθωρισμό» χρησιμοποιείται ως μετωνυμία για το σύνολο των αιτημάτων των κίτρινων γιλέκων (εκτός και εάν ο συντάκτης τής Βρωμούσας υπαινίσσεται ότι στο σύστημα κρατικο-μονοπωλιακού καπιταλισμού που προμοτάρει το «Κ»ΚΕ θα καταργηθούν  οι μισθοί, ο πληθωρισμός, ο Μηλιός και γενικώς η πολιτική οικονομία· πράγμα που βεβαίως θα με έβρισκε απόλυτα σύμφωνο…)

---

(ακολουθεί και ζωγραφιά για τα άτομα με ιδεογραφική αντίληψη ή μνήμη):

 

 

Μoντ-Λα-Ζολί, 6 Δεκέμβρη

Μoντ-Λα-Ζολί, 6 Δεκέμβρη: 146 λυκειόπαιδα συλλαμβάνονται από 70 αστυνομικούς  (2 λυκειόπαιδα ανά αστυνομικό) με την κατηγορία τής «συμμετοχής σε ένοπλες συναθροίσεις» (participation à un attroupement armé). Στο βίντεο τα λυκειόπαιδα γονατισμένα με τα χέρια στο κεφάλι.

[—Αν δεν κάνω λάθος, οι διατάξεις που προβλέπουν το έγκλημα που τους καταλογίζεται έχουν να κάνουν με την αντιμετώπιση  τής δράσης οργανωμένων συμμοριών («gangs») που συνίστανται με σκοπό την καταστροφή/βανδαλισμό υλικών αγαθών και τη διάπραξη βιαιοπραγιών σε βάρος προσώπων. Περιλαμβάνονται δηλ. περιπτώσεις που στην Ελλάδα θα αντιμετωπίζονταν ως «εγκληματικές οργανώσεις» (πβ. τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα για τον  Ρουβίκωνα από ακροδεξιούς πολιτικούς όπως η κ.  Λιάνα Κανέλη). Απαιτείται το στοιχείο τής «οργάνωσης» (δηλ. η ύπαρξη τού κοινού σκοπού), ακόμα και αν η «οργάνωση» συνεστήθη με τρόπο στιγμιαίο (πχ. «κουκουλοφόροι» διαδηλωτές). Οι ποινές από 1 έως 5 έτη και πρόστιμο έως 75000 ευρώ. Δείτε επίσης το άρθρο «Comment manifester est devenu un délit», lundimatin].

Ενημέρωση: Από τους συλληφθέντες (όλοι τους μεταξύ 15-19 ετών), οι 26 βρέθηκαν να κατέχουν όπλα  (πέτρες, σφυριά, λοστούς, περικνημίδες !!!) ή ταυτοποιήθηκαν από την αστυνομία ως επικεφαλής των ταραχών[1]. Για το χρονικό τής σύλληψης (και το κυνηγητό εντός τού κτιρίου τής φιλανθρωπικής οργάνωσης Restos du cœur (κάτι σαν κοινωνικό παντοπωλείο)) δείτε εδώ.

[1] Σύμφωνα με τη νομολογία, στην έννοια των «βιαιοπραγιών» εμπίπτει ακόμη και η «δικαιολογημένη συναισθηματική ταραχή» [émoi légitime] των εμπλεκομένων οργάνων τής τάξεως [!!!] (με την έννοια υποθέτω τής «απειλής»).

---

Συμμορίτες

Ρεμβασμοί και Αναπολήσεις: Για τις ακροδεξιές σέκτες τής εφηβείας σας

100 χρόνια «Κ»ΚΕ: Το έργο των αστικών δυνάμεων καταστολής να περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στην Καταστολή· συνταγματική ρήτρα, προς ενσωμάτωση στο σοσιαλιστικό σύνταγμα τής Νέας Ελλάδος.
100 χρόνια «Κ»ΚΕ: Το ΝΑΤΟ ν’ ανήκει στους λαούς του· ή, στη γλώσσα τού Ερωτόκριτου, οι Μακεδόνες είναι άτομα μειωμένης νατοϊκής συνείδησης σε αντίθεση με τους Ρωμιοκύπριους.
100 χρόνια «Κ»ΚΕ: Circle-Jerk και Διεθνής Ταξική Αλληλεγγύη· το πιο φλέγον ζήτημα προς συζήτηση στο  επερχόμενο 21ο συνέδριο, γιατί οι «ανένδοτοι» γνωρίζουν από πρώτο χέρι  ότι τις «επαναστάσεις» τις κάνουν οι «χειρώνακτες».

Si tu dis que des mensonges / Je reviendrai la semaine prochaine