ΦΕΜΕΝ: Ισλαμοφοβία και νεοσυντηρητικά δίκτυα (3/3)

Και εγώ η Καρολίν είμαι το πρόσωπο τής ακροδεξιάς τής δεκαετίας τού 2010

‘Εξω οι Τούρκοι [φίλαθλοι] από το Λβιβ

Η κρυφή ιστορία των ΦΕΜΕΝ (3/3)

Ήδη από το 2009 οι Φέμεν προσέβλεπαν στην κατάκτηση τής πρωτοκαθεδρίας τού ευρωπαϊκού φεμινιστικού κινήματος, πράγμα όμως που παραμένει ακόμη ζητούμενο. Στο μεταξύ, ωστόσο, κατάφεραν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον τής παγκόσμιας κοινής γνώμης (όπως για παράδειγμα στη Μπιενάλε τής Βενετίας). Στη Γαλλία έγιναν δεχτές μετά βαΐων (2012), ενώ αποτέλεσαν και την έμπνευση για το νέο γραμματόσημο τής Μαριάν (2013). Χάρη στην επιφανειακή τους ελευθεριακότητα και στις (αντικειμενικά) φιλοατλαντικές και ισλαμοφοβικές γεωπολιτικές τους απόψεις, κατόρθωσαν να αποκτήσουν ισχυρά ερείσματα σε μερίδες των γαλλικών ελίτ, παρά το γεγονός ότι για το ευρύ κοινό η οργάνωση εξακολουθεί να είναι αμφιλεγόμενη. Είναι ενδεικτικό τού τυχοδιωκτισμού τους το γεγονός ότι μετά την μετεγκατάστασή τους στη Γαλλία τα στελέχη τής οργάνωσης αποστασιοποιήθηκαν από τις πλέον ακραίες και αντιδραστικές θέσεις που υποστήριζαν στο παρελθόν (πχ. επαναφορά τής θανατικής ποινής, περιορισμούς στη μετανάστευση), επιδιδόμενες σε εύκολη πολεμική κατά τού Ισλάμ και τής εκκλησίας ή προβάλλοντας πλέον θέσεις υπέρ τού γκέι γάμου — θέματα με τα οποία δεν ασχολήθηκαν στη χώρα προέλευσής τους, όπου, όπως αναφέραμε, ήταν διατεθειμένες να συμμαχήσουν ακόμα και με τη σκληροπυρηνική ακροδεξιά.

Η Καρολίν Φουρέστ σε ρόλο φύλακα-άγγελου

Μετά τη μετεγκατάσταση τους, οι Φέμεν βρήκαν πολλούς υποστηρικτές στους κόλπους τής γαλλικής αριστεράς και μάλιστα ανάμεσα στους οικολόγους-πράσινους, καθώς και σε τμήματα τού Κόμματος τής Αριστεράς και τού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι ιδίως σε επίπεδο ΜΜΕ βρήκαν μπροστά τους ως εχθρό την καθολική ακροδεξιά. Ωστόσο, η ισλαμοφοβία ήταν εκείνο το στοιχείο που προσέλκυσε στην οργάνωση τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της, και μάλιστα μεταξύ των φιλοαμερικανικών κύκλων τής χώρας. Η Καρολίν Φουρέστ, ο φύλακας-άγγελος των Φέμεν, είναι η χαρακτηριστική εκπρόσωπος τού εν λόγω ρεύματος. Η δημοσιογράφος, που κατέχει κομβική θέση στα αλληλεπικαλυπτόμενα, τυπικά και άτυπα, πολιτικά και δημοσιογραφικά δίκτυα τού «τρίτου τομέα», έχει αναδειχθεί σε σημαντικό τους σύμμαχο. Αρκεί να σημειώσουμε ότι οι Φέμεν έχουν τον ίδιο δικηγόρο με τη δημοσιογράφο, τον Πατρίκ Κλιγκμάν, στέλεχος τού Σοσιαλιστικού Κόμματος και μέλος τής σύνταξης τού περιοδικού «Λα Ρεγκλ ντι Ζε». Το 2012, αναγνωρίστηκε καθεστώς πολιτικού πρόσφυγα στην Ίνα Σεβτσένκο κυρίως χάρη στη διαμεσολάβηση τής δημοσιογράφου και τού Πασκάλ Μπρις, ενός από τους υποστηρικτές των Φέμεν στους διπλωματικούς κύκλους. Για τον δαιμόνιο αυτό φιλοατλαντιστή και γενικό διευθυντή τού OFPRA, τού γαλλικού Οργανισμού Προστασίας Προσφύγων και Απατρίδων, η εσπευσμένη χορήγηση ασύλου στην Ίνα αποτελεί «αναμφισβήτητη πηγή υπερηφάνειας». Έτσι τουλάχιστον δήλωσε κατά τη διάρκεια μιας ραδιοφωνικής εκπομπής στην οποία συμμετείχε ως μοναδικός προσκεκλημένος τής … Καρολίν Φουρέστ (Φρανς-Ιντέρ, «Αλλάζουν τον κόσμο»). Ένα χρόνο πριν, ο ακραίος νεοσυντηρητικός Φρανσουά Ζιμερέ, πρώην πρέσβης για τα ανθρώπινα δικαιώματα και μέλος τού κυκλώματος τής Φουρέστ, είχε επίσης την ευκαιρία να αποδείξει έμπρακτα τα φιλάνθρωπα αισθήματά του προς την Σεβτσένκο. Και η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Αναμένεται συντόμως η έκδοση ενός βιβλίου βασισμένου σε συνεντεύξεις τις οποίες έδωσε η ακτιβίστρια στη Φουρέστ. Δεν πρόκειται για το πρώτο παράπτωμα: ήδη το 2012, είχε μεταδοθεί στο κανάλι «Φρανς 2» ένα εγκωμιαστικό ντοκιμαντέρ τής Φουρέστ με θέμα το ουκρανικό ακτιβιστικό κίνημα, όπου η «αναγνωρισμένη ειδικός» στα θέματα τής γαλλικής ακροδεξιάς φάνηκε ιδιαίτερα επιεικής προς την ουκρανή σύντροφό της… Επρόκειτο για μια «συμπαθητική ματιά» σε μια «συγκέντρωση τής αντιπολίτευσης» σε ένδειξη διαμαρτυρίας για «τα προαποφασισμένα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών». Ωστόσο, ανάμεσα στο πλήθος ο θεατής μπορεί να διακρίνει τις γαλαζοκίτρινες σημαίες τού ακροδεξιού κόμματος «Σβόμποντα» [9:33-9:47]. Φαίνεται μάλιστα ότι κατά τη διάρκεια τής συγκέντρωσης πήρε τον λόγο και ο ηγέτης τής ουκρανικής ακροδεξιάς Όλεχ Τιάνιμποκ, ο ίδιος εκείνος που, την περασμένη δεκαετία, δεν έχανε ποτέ την ευκαιρία να στηλιτεύει «τα καθάρματα τους εβραίους»…

Σημαίες: [9:33-9:47]

Σαν-κοντρ-σαν: «Όλα τα καλά παιδιά»

Το εβδομαδιαίο σατυρικό περιοδικό «Σαρλί Εμπντό», απ’ όπου ξεκίνησε την καριέρα της η Φουρέστ, είναι ένα από τα κυριότερα όργανα προβολής των Φέμεν στους κόλπους τής αριστεράς. Επ’ ευκαιρία θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία το περιοδικό, υπό την αρχισυνταξία τού Φιλίπ Βαλ και, στη συνέχεια, τού Σαρμπ, αποτελεί έναν εκ των στενότερων συμμάχων των νεοσυντηρητικών συμφερόντων. Στην υπεράσπιση τού κινήματος πρωτοστάτησε και το περιοδικό «Λα Ρεγκλ ντι Ζε», υπό τη διεύθυνση τού Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, που όπως ακριβώς και η Φουρέστ αυτοπροβάλλεται ως εκπρόσωπος τής αντι-ολοκληρωτικής και φιλοϊσραηλινής αριστεράς και ο οποίος, ως διευθυντής τού εκδοτικού οίκου Γκρασέ, είναι και εκδότης των βιβλίων τής δημοσιογράφου. Να μην παραλείψω να αναφερθώ και στην ίδρυση τής οργάνωσης «Φέμεν Φρανς» από μια συνεργάτιδα στους «αγώνες» τής Καρολίν Φουρέστ, τη φεμινίστρια Σαφιά Λεμπντί, που αποκτήθηκε με μεταγραφή από την ομάδα των «Νι πιτ, νι σουμίζ» [Ούτε πουτάνες, ούτε υποταγμένες], στις οποίες άλλωστε οφείλουμε και την εισαγωγή στον δημόσιο διάλογο τής έκφρασης «πράσινος φασισμός» [ισλαμοφασισμός]. Στο τέλος, η Λεμπντί θα βροντήξει πίσω της την πόρτα. Πολύ ανεξάρτητη για να συμμορφωθεί με τις οδηγίες τής ουκρανικής «διεύθυνσης», η φεμινίστρια θα καταγγείλει επίσης τον ρατσισμό μιας μερίδας των επικεφαλής τού κινήματος. Στη συνέχεια, τις τάξεις τού «κινήματος» θα σπεύσουν να πυκνώσουν άλλες ακτιβίστριες, με συγκριτικά ελλιπή πολιτική κατάρτιση και συχνά με θολές απόψεις.

Αριστερά: Μοχάμεντ Σιφάουι, Φιλίπ Βαλ, Κ. Φουρέστ και ο δανός ακραίος νεοσυντηρητικός Φλεμέν Ρόζε (2006)· Δεξιά: Ελιζαμπέτ Λεβί, ιδρυτικό μέλος του μηνιαίου περιοδικού «Κοζέρ» (ιδιοκτησίας ενός ακροδεξιού μεγιστάνα) με τον Σαρμπ

Δεν ζούμε σε ισλαμικό κράτος!

Για να πάρετε μια ιδέα, δείτε το κείμενο περί ρατσισμού και θρησκείας που συνέταξε η «Ανδρομάχη», η «επίσημος» δερματοστίκτρια των Φέμεν (μέχρις ότου αποχώρησε από την οργάνωση τον Δεκέμβριο τού 2013), με αφορμή τα βίαια επεισόδια που είχαν ξεσπάσει στην Τραπ [τον Ιούλιο τού 2013]:

«Καλά έκαναν και την έκαψαν την πόλη τους, γιατί αλλιώς θα έπρεπε να την κάψουμε εμείς. Δεν ζούμε σε ισλαμικό κράτος […]. Τα άτομα αυτά [μουσουλμάνοι] δεν αγαπούν τη χώρα τους, δεν είναι πατριώτες, δεν σέβονται τη δημοκρατία. Εκμεταλλεύονται τους φιλελεύθερους νόμους μας για να μας παρασύρουν σε ελευθεριοκτόνες αντιλήψεις, που θα τους επιτρέψουν αύριο να φέρουν καταπιεστικούς νόμους και να περιορίσουν τη δημοκρατία μας […]. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τίποτα καλό δεν μπορεί να προκύψει από τα άκρα. Γιατί και αν ακόμα το γενικευμένο αίσθημα αγανάκτησης σημαίνει για κάποιους από εμάς ότι η λύση θα ήταν στις επόμενες εκλογές να ψηφίσουμε ακραία κόμματα, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα εκείνων που επικρίνουμε· […] για να μας δοθεί η δυνατότητα να ζήσουμε μαζί, θα πρέπει πρώτα κάθε πολίτης να σταματήσει να αποστρέφει το βλέμμα του και να γυρίζει το κεφάλι αλλού εν ονόματι τού “αποικιακού συνδρόμου”».

Όταν η Ίνα Σεβτσένκο ξεπατικώνει κείμενο ακραίας σιωνίστριας

Ακολουθούν μια σειρά από λεκτικά παραστρατήματα που προσβάλλουν την κοινή λογική. Η επίσημη ρητορική τής οργάνωσης δεν σέβεται πλέον ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα. Για παράδειγμα, η Άννα Χούτσολ χρησιμοποιεί την έκφραση «αραβική νοοτροπία» ως συνώνυμη τής «πατριαρχικής νοοτροπίας», ενώ η Σάσα Σεβτσένκο παραλληλίζει τη χρήση τής ισλαμικής μαντίλας με … τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στη συνέχεια, απολογούμενη για τις κατηγορίες περί ισλαμοφοβίας που την βαρύνουν, η Ίνα Σεβτσένκο θα ολισθήσει σε νεοσυντηρητικές θέσεις, τις οποίες θα ζήλευε και ο τέως πρόεδρος Μπους:

«Είμαστε σε πόλεμο, έναν πόλεμο ανάμεσα σε δύο εποχές. Έναν πόλεμο ανάμεσα σε μια οπισθοδρομική νοοτροπία που ανήκει στον μεσαίωνα και μια προοδευτική νοοτροπία που πατά γερά στον 21ο αιώνα. Έναν πόλεμο ανάμεσα στην ελευθερία και την καταπίεση, ανάμεσα στη δημοκρατία και τη δικτατορία, ανάμεσα σε εκείνους που μεταχειρίζονται τις γυναίκες σαν σκυλιά και σε εκείνες που φωνάζουν: “είμαστε γυναίκες, είμαστε άνθρωποι!” Έναν πόλεμο ανάμεσα σε εκείνους που παραμένουν δέσμιοι των προλήψεων και σε εκείνους που έχουν καθαρές ιδέες». (από άρθρο τής Ίνα Σεβτσένκο στη Χάφινγκτον Ποστ)

Ρητορικό ξέσπασμα κατ’ απομίμηση ενός παραληρηματικού κειμένου τής Ουάφα Σουλτάν, τού «χαϊδεμένου παιδιού» τής φιλοϊσραηλινής ακροδεξιάς — κείμενο το οποίο μάλιστα αναπαρήχθη από το MEMRI [το Ινστιτούτο Έρευνας για τα Μεσανατολικά ΜΜΕ]:

«Η σύγκρουση που ζούμε σήμερα δεν είναι σύγκρουση θρησκειών ή πολιτισμών. Είναι σύγκρουση αντιθέτων, μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο εποχές. Μια σύγκρουση ανάμεσα σε μια νοοτροπία που ανήκει στον μεσαίωνα και σε μια άλλη που ανήκει στον 21ο αιώνα. Μια σύγκρουση στην οποία έρχονται αντιμέτωποι ο πολιτισμός και η καθυστέρηση, η πρόοδος και ο πρωτογονισμός, η λογική και η βαρβαρότητα. Μια σύγκρουση ανάμεσα στην ελευθερία και την καταπίεση, ανάμεσα στη δημοκρατία και τη δικτατορία. Μια σύγκρουση ανάμεσα αφενός στα δικαιώματα τού ανθρώπου και αφετέρου στην παραβίασή τους. Μια σύγκρουση ανάμεσα σε εκείνους που μεταχειρίζονται τις γυναίκες σαν ζώα και σε εκείνους που τις αντιμετωπίζουν σαν ανθρώπους […]. Υπεύθυνοι για τη σύγκρουση των πολιτισμών είναι οι μουσουλμάνοι». (Ουάφα Σουλτάν)

Την περίοδο εκείνη, το μέσο ενημέρωσης που πρωτοπαρουσίασε στο γαλλικό κοινό το κείμενο τής Σουλτάν δεν ήταν άλλο από το διαδικτυακό περιοδικό τής Καρολίν Φουρέστ. Όσο για το άρθρο τής Ίνα, που όπως δείξαμε αποτελεί προϊόν λογοκλοπής, αυτό δημοσιεύθηκε στη Χάφινγκτον Ποστ, εκδοτική πλατφόρμα την οποία μοιράζεται με την … Καρολίν Φουρέστ. Αλλά ποια ακριβώς είναι η θέση των Φέμεν απέναντι στο Ισραήλ; Θα έλεγα ότι τηρούν μια παράδοξη στάση ανοχής. Για παράδειγμα, δηλώνουν ότι έχουν ως «όνειρο» να δημιουργήσουν έναν κλάδο τής οργάνωσης στο Τελ Αβίβ, που περιγράφεται ως μια «δημοκρατική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα». Ένα τέτοιο παράρτημα θα λειτουργούσε ως προκεχωρημένο φυλάκιο τής οργάνωσης μέσα στην καρδιά τού αραβικού κόσμου — πράγμα καθόλου καθησυχαστικό όσον αφορά τις κατηγορίες για «δύο μέτρα και σταθμά» …

Ουάφα Σουλτάν και Πάμελα Γκέλερ, φιλοϊσραηλινή ακροδεξιά μπλόγκερ· Ουάφα Σουλτάν και δύο πρόσωπα του στενού κύκλου τής Κ. Φουρέστ: Μοχάμεντ Σιφάουι και Ιρσάντ Μαντζί· Ουάφα Σουλτάν και Γκέερτ Βίλντερς

Αποικιακή αποφορά

Πέρα από τα λεκτικά παραστρατήματα, υπάρχουν και οι πράξεις που μιλούν από μόνες τους. Οι Φέμεν έχουν πρόσφατα πολλαπλασιάσει τα στημένα δρώμενα με στόχο τη γελοιοποίηση των μουσουλμάνων πιστών. Αναφέρομαι, για παράδειγμα, στην «Τόπλες Ημέρα Τζιχάντ», που έτυχε μεγάλης δημοσιότητας και διοργανώθηκε σε συνεργασία με την τυνήσια ακτιβίστρια των Φέμεν Αμίνα Σμπούι, όπως επίσης και στο βίντεο-δρώμενο διαμαρτυρίας σε σχέση με την άδεια που δόθηκε στις αθλήτριες των χωρών τού Οργανισμού τής Ισλαμικής Διάσκεψης να συμμετάσχουν στους ολυμπιακούς αγώνες τού Λονδίνου φορώντας την ισλαμική μαντίλα. Το συγκεκριμένο βίντεο, που αλιεύσαμε στο βαθύ διαδίκτυο, προβλήθηκε ελάχιστα στα ΜΜΕ. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το γιατί:

Κάποιοι θα αντέτειναν ότι από τις ακτιβιστικές παρεμβάσεις των Φέμεν δεν γλυτώνουν ούτε τα χριστιανικά σύμβολα. Ωστόσο, όταν για παράδειγμα επιτίθενται στην καθολική εκκλησία, το κάνουν με τη δικαιολογία ότι το Βατικανό είναι «απολίθωμα» στην καρδιά τού «πολιτισμού τής προόδου» (όπερ μεθερμηνευόμενον, τής «Δύσης»). Η εκπεφρασμένη βούλησή τους «να παρακινήσουν τον πολιτισμένο κόσμο να μποϊκοτάρει χώρες που διατηρούν ζωντανές τις βάρβαρες ισλαμικές παραδόσεις» είναι ακόμη μια απόδειξη τού ότι τα μέλη τής οργάνωσης ιεραρχούν με εθνοτικά κριτήρια τους πολιτισμούς και τις θρησκείες· με άλλα λόγια, η οργάνωση δεν διστάζει να αναπαράγει άκριτα αποικιοκρατικά ιδεολογήματα. Τέλος πρέπει να επισημανθεί ότι, από την ακτιβιστική «σαιζόν» τού 2013, οι επιφυλάξεις και τα συνακόλουθα φαινόμενα διγλωσσίας — όπως αποτυπώνονται, για παράδειγμα, στο γεγονός ότι το σύνθημα «θάνατος στη σαρία» [sic] εμφανίστηκε αποκλειστικά και μόνο στη ρωσική εκδοχή τού ιστότοπου τής οργάνωσης — έχουν οριστικά υποχωρήσει, δεδομένου τού ότι το ισλάμ αντιμετωπίζεται πλέον ως «εχθρός»: «Το ισλάμ δεν είναι πηγή αρετής, αλλά πηγή βίας και καταπίεσης» (στάτους στο Facebook).

Ποιο το μέλλον των Φέμεν;

Το καλοκαίρι τού 2013 η Άννα Χούτσολ και ο Βίκτορ Σβιάτσκι ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ελβετία, ενώ η προγραμματισμένη επανεμφάνιση τής οργάνωσης πραγματοποιήθηκε μέσα από τρεις άξονες «πάλης»: την απερίφραστη καταγγελία τού ισλάμ, την καταδίκη τής πορνείας και — κυριολεκτικά σαν λαγό απ’ το καπέλο — την υπεράσπιση τής μετανάστευσης (με πρόσχημα τον αγώνα κατά τού Εθνικού Μετώπου). Πολύ αμφιβάλλω αν οι μετανάστες εκτιμήσουν τη δεδομένη πρωτοβουλία… Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Φέμεν έπαιξαν καταλυτικό ρόλο για την εμφάνιση νέων ακροδεξιών γκρουπούσκουλων, όπως είναι για παράδειγμα οι Hommen και οι Antigone. Η έλλειψη διαφάνειας στη δράση τής οργάνωσης σε συνδυασμό με τον αυταρχισμό τής ηγετικής της ομάδας αποτελούν φρένο στην περαιτέρω επέκταση τού κινήματος των Φέμεν. Τα παραρτήματα τής οργάνωσης στη Βραζιλία και το Βέλγιο έχουν πλέον κλείσει, ενώ τα ιστορικά μέλη τής «Φέμεν Φρανς» έχουν επίσης εγκαταλείψει το κίνημα. Χάρη στις ισλαμοφοβικές και φιλοδυτικές απόψεις τους, οι Φέμεν έχουν μέχρι σήμερα καταφέρει να εξασφαλίσουν συμμάχους και υποστηρικτές. Ωστόσο, η διεύρυνση τού δικτύου των συμμαχιών που οικοδόμησαν προσκρούει στο γεγονός τής αναδιάταξης τού παγκόσμιου συσχετισμού των δυνάμεων και τής μεταβολής τού διεθνούς κλίματος (για παράδειγμα, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί συμπτωματική η απόπειρα εργαλειοποίησης τού πογκρόμ σε βάρος των Αδελφών Μουσουλμάνων). Επιπλέον, τον τελευταίο χρόνο, η κοινή γνώμη άρχισε σταδιακά να αντιλαμβάνεται την ισλαμοφοβική φύση τής οργάνωσης. Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι η Φουρέστ και οι Φέμεν έχουν έρθει επανειλημμένα σε αντιπαράθεση με την κουίρ-αντιφασιστική οργάνωση «Ροζ Μπλοκ». Τον Ιανουάριο μάλιστα τού 2013, η Φουρέστ (και όχι όλες οι παρευρισκόμενες Φέμεν, όπως αναφέρθηκε αρχικά στα ΜΜΕ) υποχρεώθηκε, υπό την πίεση των ακτιβιστών, να αποχωρήσει από μια διαδήλωση υπέρ τού γάμου των ομοφυλοφίλων (πβ. Ίνα, Κ. Φουρέστ, εκδ. Γκρασέ). Μάλιστα, σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Βέλγιο το περασμένο καλοκαίρι, αφήνονται σαφείς υπόνοιες περί στροφής προς τον σεχταρισμό και τη μισαλλοδοξία. Η βελγίδα δημοσιογράφος Αν-Σοφί Ντεκάιζερ, που κατάφερε να διεισδύσει στο κίνημα, υπογραμμίζει χαρακτηριστικά δύο στοιχεία: την πίεση που δέχτηκε προκειμένου να υποβληθεί σε τατουάζ και το κλίμα εκφοβισμού. Πιο συγκεκριμένα, της ζητήθηκε να χαράξει στο δέρμα της τη λέξη «ελευθερία» στα ουκρανικά … δηλαδή, τη λέξη «Σβόμποντα» (το σημερινό όνομα τού ακροδεξιού ουκρανικού κόμματος). Τέλος, θα πρέπει να θεωρείται απίθανη η αναδίπλωση τής δραστηριότητας τής οργάνωσης στον χώρο τής Ουκρανίας. Το πριόνισμα ενός ξύλινου σταυρού στο Κίεβο συνέβαλε στην πολιτική της απομόνωση. Στη Γαλλία, τα (ψηφοθηρικά) δρώμενα με στόχο την εκκλησία τις παραμονές των δημοτικών εκλογών κατέστησαν ευάλωτη τη θέση τής οργάνωσης στους κόλπους τού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Έριξαν όμως νερό στον μύλο των αντιπάλων τους, των οργανώσεων τής καθολικής ακροδεξιάς. Η αυξημένη ευθιξία που χαρακτηρίζει τον εν λόγω χώρο αποτελεί ίσως την τελευταία σανίδα σωτηρίας, προκειμένου να μην καταδικαστούν στην αφάνεια. Έχει μάλιστα προγραμματιστεί διαδήλωση κατά των Φέμεν. Επομένως θα έλεγε κανείς ότι η θυματοποίησή τους αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες για τη διεύρυνση τού «κινήματος».